تو شرکت سکوت محض حاکم بود ...
یک لحظه ، فقط یک لحظه آب دهنم پرید تو گلوم و .... داشتم می مردم
خیلی راحت ... فقط چند لحظه
خسته شدم ... انقدررررر حرص این دنیا رو میخورم که هرکی ندونه فکر میکنه عمر بینهایم تو این دنیاست
مدرسه ای حرص دانشگاه رو میزنی ... دانشجویی حرص فوق و دکتری رو میزنی، اونم میگیری حرص کار رو میزنی ... کار داری حرص بهترشو میزنی ... مجردی حرص تاهل رو می خوری... متاهل میشی حرص بچه رو میزنی ... بچه دار میشی حرص .... آخرشم هر کدوم ازین مراحل رو ظی نکرده باشی میشه حسرت و حسرت ... خب که چی؟!
بخدا بلدم شعار بدم ولی نمیدونم چطور باید از یه چیز مسخره مثل این عمر و این دنیا لذت برد ... چطور فقط از همون لحظه ای که توشی لذت ببری...
انقدر همه چیز این دنیا از چشمم افتاده که همش با خودم میگم خب که چی؟
اصن که چی دارم این حرفارو اینجا میزنم؟!!!
زندگی سر زدن به دوستات و نزدیکاته
خنیدیدن بخاطر هر موضوعی هر چند کوچک
سرزدن به طبیعت
کافی کمی رفتن دنبال پول و قسط را کم کنی و به اینا بپردازی
می بینی که چقدر زیباست دنیا
تا داریش لذت ببر
تنهایی،با یکی دیگه،تو جمع
به حرف بقیه گوش نکن
لحظه هاتو شارژ کن
ممنون ... به موارد خوبی اشاره کردید
سلام
موافقم ولی مگه فکر میذاره که آدم یه لحظه هم از زندگی لذت ببره؟
سلام
هر مرحله اگر خوب طی بشه آدم رو یک یا چند درجه بالاتر می بره و راضی ترش میکنه. رضایت خاطر شرط اول همه ی موفقیت هاست.
شما یا خیلی مراحل رو آسون گذروندی به این مرحله از تفکر رسیدی یا تحت تاثیر شرایط روحی که باهاش سر می کنید به همچین نگاهی رسیدی.
آدم تهش میگه که چی اما اگر هدفش تو زندگی خیلی بالاتر و متعالی تر باشه به این نقطه نمیرسه. معایب پوینهای مادی و زمینی اینجوریه یه جایی آدم رو سیر می کنه و می بردش تو سوالهای از جنس "اینها همه اتفاق افتاد خب که چی؟؟!"